Dag 12: 'Volhouders'
Door: Ole Stegeman
Blijf op de hoogte en volg Zuid
15 Juli 2015 | Zuid-Afrika, Pretoria
Vandaag was zo'n dag, om 7:00 gingen de wekkers. 11 slaperige koppies werden vermoeid wakker voor wat een rustige dag ging worden. We hadden een bezoek gepland aan het bedrijf: 'Pearson' waar ons uitleg zou worden gegeven over Mandela dag.
'Mandela dag?'
'Ja, leuk dat je het vraagt!'
Mandela dag is een dag waarop iedereen even stil staat voor een ander. Een donatie, zonder geld, maar met tijd! Van alle Zuid-Afrikanen wordt verwacht dat je 67 minuten vrijwillig werk doet voor iemand anders. 67 is natuurlijk geen willekeurig getal, het is het aantal jaren dat Nelson Mandela zich in heeft gezet voor de mensenrechten in Zuid Afrika.
Maar om terug te komen op mijn verhaal:
We moesten om 8 uur vertrekken om op tijd bij Pearson te kunnen zijn, wat op 25 minuten afstand lag vanaf ons onderkomen. Even voor de duidelijkheid: we hadden een afspraak om 10 uur.. We waren vanwege de ''Afrikaanse drukte'' op de wegen dus iets eerder vertrokken en we kwamen aan om een uur of 9. We liepen een zeer 'gelikt' gebouw in met van die heren in pak. Je kent ze wel, van die: 'glimlachende maatpak mannen'. Overal hingen tv's van 2 bij 2 en een koffiezetapparaat met 100 opties. Al met al een vrij chique geheel. En omdat we flink aan de vroege kant waren mocht iedereen even met het koffiezetapparaat in de weer. Na een tijdje gewacht te hebben werden we naar een ruimte gebracht waar we uitleg kregen wat we met Mandeladag gingen doen. Volgens mij kijkt iedereen er naar uit. We gaan naar 2 verschillende basisscholen om daar kinderen van 8 maanden tot 5 jaar een leuke ochtend te bezorgen! Na dit gedaan te hebben, hebben we bij een supermarkt even wat broodjes en salades gehaald, om die op te eten in een rustig parkje in Pretoria. Na gegeten en gevoetbald te hebben, gingen we op weg naar het ziekenhuis om daar een bezoek te brengen aan de vrouw van Christo, onze persoonlijke chauffeur waar we inmiddels een erg goede band mee hebben gekregen. Wat is zijn vrouw een inspirerende persoon zeg! Ze heeft een wirwar van complicaties vanaf haar geboorte. De dokters hebben haar vanaf haar geboorte maximaal 10 jaar gegeven. Toch zaten wij tegenover een vrouw die met trots vertelde over haar 2 kinderen en haar 31 jaren die ze al leeft. Ondanks alles staan zij en Christo ongelooflijk positief in het leven en dat deed ons goed. De ziekenhuisatmosfeer werd uitgerekend Sannah te veel ;). Vervolgens zijn we naar ons nieuwe onderkomen in Stella straat gegaan , de kerk waar we de eerste zondag een dienst bijgewoond hebben. Ons volgende avontuur was in de vorm van een restaurant, Stone Cradle. Stone Cradle is een restaurant waar je voor 200 rand (15,- pp) een hele avond onbeperkt van heerlijk internationaal eten en drinken kan genieten wat gepresenteerd wordt in een enorme ruimte met allemaal kleine eilandjes. Dat was dus een groot feest. Ook het kampvuur wat daarop volgde was een leuk geheel van wat dit rustige maar gezellige dagje keurig afsloot. Daarmee komt het eind van onze reis in zicht maar mogen we eerst nog even genieten van 2 hele mooie dagen in dit heerlijke land.
P.S. De verslagen van dag 10 en 11 zijn in de maak en komen morgen op de site. De WiFi laat ons soms in de steek ;)
'Mandela dag?'
'Ja, leuk dat je het vraagt!'
Mandela dag is een dag waarop iedereen even stil staat voor een ander. Een donatie, zonder geld, maar met tijd! Van alle Zuid-Afrikanen wordt verwacht dat je 67 minuten vrijwillig werk doet voor iemand anders. 67 is natuurlijk geen willekeurig getal, het is het aantal jaren dat Nelson Mandela zich in heeft gezet voor de mensenrechten in Zuid Afrika.
Maar om terug te komen op mijn verhaal:
We moesten om 8 uur vertrekken om op tijd bij Pearson te kunnen zijn, wat op 25 minuten afstand lag vanaf ons onderkomen. Even voor de duidelijkheid: we hadden een afspraak om 10 uur.. We waren vanwege de ''Afrikaanse drukte'' op de wegen dus iets eerder vertrokken en we kwamen aan om een uur of 9. We liepen een zeer 'gelikt' gebouw in met van die heren in pak. Je kent ze wel, van die: 'glimlachende maatpak mannen'. Overal hingen tv's van 2 bij 2 en een koffiezetapparaat met 100 opties. Al met al een vrij chique geheel. En omdat we flink aan de vroege kant waren mocht iedereen even met het koffiezetapparaat in de weer. Na een tijdje gewacht te hebben werden we naar een ruimte gebracht waar we uitleg kregen wat we met Mandeladag gingen doen. Volgens mij kijkt iedereen er naar uit. We gaan naar 2 verschillende basisscholen om daar kinderen van 8 maanden tot 5 jaar een leuke ochtend te bezorgen! Na dit gedaan te hebben, hebben we bij een supermarkt even wat broodjes en salades gehaald, om die op te eten in een rustig parkje in Pretoria. Na gegeten en gevoetbald te hebben, gingen we op weg naar het ziekenhuis om daar een bezoek te brengen aan de vrouw van Christo, onze persoonlijke chauffeur waar we inmiddels een erg goede band mee hebben gekregen. Wat is zijn vrouw een inspirerende persoon zeg! Ze heeft een wirwar van complicaties vanaf haar geboorte. De dokters hebben haar vanaf haar geboorte maximaal 10 jaar gegeven. Toch zaten wij tegenover een vrouw die met trots vertelde over haar 2 kinderen en haar 31 jaren die ze al leeft. Ondanks alles staan zij en Christo ongelooflijk positief in het leven en dat deed ons goed. De ziekenhuisatmosfeer werd uitgerekend Sannah te veel ;). Vervolgens zijn we naar ons nieuwe onderkomen in Stella straat gegaan , de kerk waar we de eerste zondag een dienst bijgewoond hebben. Ons volgende avontuur was in de vorm van een restaurant, Stone Cradle. Stone Cradle is een restaurant waar je voor 200 rand (15,- pp) een hele avond onbeperkt van heerlijk internationaal eten en drinken kan genieten wat gepresenteerd wordt in een enorme ruimte met allemaal kleine eilandjes. Dat was dus een groot feest. Ook het kampvuur wat daarop volgde was een leuk geheel van wat dit rustige maar gezellige dagje keurig afsloot. Daarmee komt het eind van onze reis in zicht maar mogen we eerst nog even genieten van 2 hele mooie dagen in dit heerlijke land.
P.S. De verslagen van dag 10 en 11 zijn in de maak en komen morgen op de site. De WiFi laat ons soms in de steek ;)
-
17 Juli 2015 - 09:09
Greet Van 't Slot :
Bedankt voor de boeiende verslagen, en we wensen jullie een veilige thuisreis,
Greet van 't Slot en Arie Nederveen -
17 Juli 2015 - 10:34
Wieke:
Mooi beschreven Ole! Herkenbare stijl;). We zullen zondag veel tijd nemen om je verhalen te horen. Wat een reis! -
17 Juli 2015 - 11:48
Eva:
Heerlijk verhaal, broertje! En ik sluit me bij mam aan, herkenbare stijl :) Fijn dat je ook nog af en toe voetbalt, zodat je me straks in Frankrijk nog een beetje partij biedt ghehe ♥
Hoop dat jullie nog een paar goede laatste dagen met elkaar beleven, en een goede terugreis gewenst!
Liefs, Eva -
18 Juli 2015 - 10:41
Anton:
Mooi verhaal Ole. Ik moet veel aan je denken.
Verheug me op je verhalen.
Liefs
-
18 Juli 2015 - 10:46
Sandra:
Wat een mooie ervaringen Ole. Ik verheug me op je verhalen.
Goeie thuis reis.
Liefs Sandra -
18 Juli 2015 - 13:38
Karin:
Genoten gehuild gelachen samen met jullie hier achter de computer.....wat een reis en ervaringen hebben jullie in je rugzak mee terug naar Zeist!
Heb het nog even goed en ontspannen met elkaar en een hele goeie reis terug!!
Xx Karin -
18 Juli 2015 - 17:39
Bétha Wits:
Dank en complimenten voor
álle mooie en boeiende verslagen.
Een voorspoedige thuisreis:ik zie naar jullie uit!
Bétha Wits
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
