Dag 7: Het Zuid-Afrikaans nachtleven.
Door: Harmen Prenger
Blijf op de hoogte en volg Zuid
10 Juli 2015 | Zuid-Afrika, Pretoria
Na de eerste nacht in ons gastgezin, stond er bij ons een geweldig uitgebreid ontbijt klaar. Als ik het even mag beschrijven, een grote pan met witte bonen in tomatensaus, een grote pan met tutt frutti, een grote pan met kip piri piri, geroosterde broodjes en lekkere bolletjes. Al goed, van de honger kwamen we dus niet om.
Na zo'n dag, met veel emoties, veel gehuil, veel geknuffel en tegenstellingen waar je u tegen zegt, is dit natuurlijk een veel te grote tegenstelling. Jan-Peter, Derk en ik lagen in de slappe lach, want na wat we gisteren meegemaakt hadden, konden we onze emoties van deze tegenstelling alleen maar weg lachen.
Nadat we, volgepropt van het ontbijt, naar de afgesproken plaats reden om de andere weer in onze armen te sluiten gingen we met ons ''Zuid-Afrika busje'' een organisatie bezoeken genaamd PEN. De volledige naam hiervan is me even ontschoten en dat heeft ze redenen.
We werden door Anita vriendelijk ontvangen en kregen uitleg over de geschiedenis van PEN en wat voor een organisatie een beetje was. Na hier weer een hoop informatie van te hebben gekregen gingen we wat mij betreft iets moois bezoeken. We bezochten een ziekenhuis, een privéziekenhuis, en een open ziekenhuis. Vooral het laatste ziekenhuis was erg indrukwekkend,we ontmoette hier twee mensen, deze vrouwen gingen de straat op en plukte mensen, meestal daklozen of zwervers, van de straat en brachten ze met eigen vervoer naar het ziekenhuis en behandelde hun wonden. Erg indrukwekkend dat er van dit soort mensen zijn, die de gemeenschap willen helpen. Het meest heftige hieraan is dat de overheid er geen cent aan mee betaald, ze ondersteunen totaal niks van dit ziekenhuis, ze moeten het allemaal op eigen kracht doen.
Nadat we deze prachtige mensen gesproken te hebben gingen we weer verder in ons busje naar een ander project van PEN. Weer ontmoette we mooie mensen, die mooie dingen doen, en mensen helpen. Het werd allemaal een beetje veel. Té veel informatie, te veel gepraat, meerdere mensen werden hier wat moe van, onder andere ik. Ik zat nog érg vol van gisteren, was daar nog veel bezig met mijn hoofd. Het kwam allemaal niet helemaal binnen wat al deze goede mensen vertelde. Wij zijn toch iets meer opzoek naar interactie met de mensen, met de locale bevolking, met mensen die het slecht hebben en niet naar die eindeloze informatie die we maar binnenkrijgen en moeten verwerken.
Onze begeleidster, tevens onze vriendin Marileen, had dit ook door, we gingen daarom in de middag naar haar huis, een huis met prachtige palmbomen en een prachtig zwembad. Hier hebben we onder het genot van een biertje en een wijntje heerlijk gechilld en lekker eten gemaakt. Het plan was om in de avond het Zuid-Afrikaanse nachtleven te bezoeken. Ik zelf had al een paar biertjes op en toen werd het op een gegeven moment donker, ik dacht ''oooh het is nu rond 10 uur des avonds'' dus ik dacht, we gaan zo een keer naar de stad. Ik dronk lekker door en dan weet je wat er gebeurd, totdat ik vroeg hoe laat het was. Het was 10 voor 6 .....
Gelukkig was Ole, zoals die het zelf zou zeggen, nog ''zo nuchter als een limoen.''
Toen we eenmaal hij traditionele ''Potti'' op hadden, gingen we richting Pretioria City. Hier kwamen we eigenlijk zonder enig probleem binnen, dit was eerst nog maar de vraag omdat er natuurlijk 2 minderjarige mee zijn. Maar alles liep soepel en we konden naar binnen en genieten van de muziek.
Nou ja genieten, als je iets meer van de Metal en het ''headbangen'' bent, kon je ervan genieten.
Desalniettemin hebben we het erg gezellig gehad met z'n allen, allemaal vrolijk op onze eigen manier gedanst. In deze kroeg was er de rare gewoonte om bovenop de tafels te gaan staan en dan te gaan dansen. Wij deden ook allemaal gezellig mee. Helaas waren niet alle tafels even capabel en zakte Michiel, Renske en ik door een van de tafels heen, gelukkig bleef de schade beperkt.
Na zo'n dag, met veel emoties, veel gehuil, veel geknuffel en tegenstellingen waar je u tegen zegt, is dit natuurlijk een veel te grote tegenstelling. Jan-Peter, Derk en ik lagen in de slappe lach, want na wat we gisteren meegemaakt hadden, konden we onze emoties van deze tegenstelling alleen maar weg lachen.
Nadat we, volgepropt van het ontbijt, naar de afgesproken plaats reden om de andere weer in onze armen te sluiten gingen we met ons ''Zuid-Afrika busje'' een organisatie bezoeken genaamd PEN. De volledige naam hiervan is me even ontschoten en dat heeft ze redenen.
We werden door Anita vriendelijk ontvangen en kregen uitleg over de geschiedenis van PEN en wat voor een organisatie een beetje was. Na hier weer een hoop informatie van te hebben gekregen gingen we wat mij betreft iets moois bezoeken. We bezochten een ziekenhuis, een privéziekenhuis, en een open ziekenhuis. Vooral het laatste ziekenhuis was erg indrukwekkend,we ontmoette hier twee mensen, deze vrouwen gingen de straat op en plukte mensen, meestal daklozen of zwervers, van de straat en brachten ze met eigen vervoer naar het ziekenhuis en behandelde hun wonden. Erg indrukwekkend dat er van dit soort mensen zijn, die de gemeenschap willen helpen. Het meest heftige hieraan is dat de overheid er geen cent aan mee betaald, ze ondersteunen totaal niks van dit ziekenhuis, ze moeten het allemaal op eigen kracht doen.
Nadat we deze prachtige mensen gesproken te hebben gingen we weer verder in ons busje naar een ander project van PEN. Weer ontmoette we mooie mensen, die mooie dingen doen, en mensen helpen. Het werd allemaal een beetje veel. Té veel informatie, te veel gepraat, meerdere mensen werden hier wat moe van, onder andere ik. Ik zat nog érg vol van gisteren, was daar nog veel bezig met mijn hoofd. Het kwam allemaal niet helemaal binnen wat al deze goede mensen vertelde. Wij zijn toch iets meer opzoek naar interactie met de mensen, met de locale bevolking, met mensen die het slecht hebben en niet naar die eindeloze informatie die we maar binnenkrijgen en moeten verwerken.
Onze begeleidster, tevens onze vriendin Marileen, had dit ook door, we gingen daarom in de middag naar haar huis, een huis met prachtige palmbomen en een prachtig zwembad. Hier hebben we onder het genot van een biertje en een wijntje heerlijk gechilld en lekker eten gemaakt. Het plan was om in de avond het Zuid-Afrikaanse nachtleven te bezoeken. Ik zelf had al een paar biertjes op en toen werd het op een gegeven moment donker, ik dacht ''oooh het is nu rond 10 uur des avonds'' dus ik dacht, we gaan zo een keer naar de stad. Ik dronk lekker door en dan weet je wat er gebeurd, totdat ik vroeg hoe laat het was. Het was 10 voor 6 .....
Gelukkig was Ole, zoals die het zelf zou zeggen, nog ''zo nuchter als een limoen.''
Toen we eenmaal hij traditionele ''Potti'' op hadden, gingen we richting Pretioria City. Hier kwamen we eigenlijk zonder enig probleem binnen, dit was eerst nog maar de vraag omdat er natuurlijk 2 minderjarige mee zijn. Maar alles liep soepel en we konden naar binnen en genieten van de muziek.
Nou ja genieten, als je iets meer van de Metal en het ''headbangen'' bent, kon je ervan genieten.
Desalniettemin hebben we het erg gezellig gehad met z'n allen, allemaal vrolijk op onze eigen manier gedanst. In deze kroeg was er de rare gewoonte om bovenop de tafels te gaan staan en dan te gaan dansen. Wij deden ook allemaal gezellig mee. Helaas waren niet alle tafels even capabel en zakte Michiel, Renske en ik door een van de tafels heen, gelukkig bleef de schade beperkt.
-
11 Juli 2015 - 22:51
Lo Van Yperen:
Beste mensen,
Ik heb jullie indrukwekkende verhalen met veel belangstelling gelezen. Bijzondere ervaringen die jullie meemaken. Ik ben benieuwd naar wat jullie de komende week gaan ondernemen.
Ik wens jullie veel goeds en gezondheid toe!
Lo -
11 Juli 2015 - 23:16
Chris :
Bij je vertelling zie ik Harmen het vertellen. Je schrijft zoals het zeggen zou. Nou de dag heeft meer indruk gemaakt dan de dag.
Jullie zien bijzondere plekken. Gek om dan ook ineens in een luxe huis te komen lijkt mij.
"Heerlijk" dat ontbijt... -
11 Juli 2015 - 23:30
Jeannette Van Andel:
Gelukkig ook veel te lachen. Dat vooral ook blijven doen! -
12 Juli 2015 - 12:50
Gerard:
Elke dag weer een indrukwekkend verhaal. Knap hoor!
Gelukkig ook tijd voor relativering en ontspanning.
Beleef en geniet.
Groetjes, Gerard -
14 Juli 2015 - 10:02
Wieke:
Lieve Derk, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Dikke verjaardagskussen van je tante en je nep-oom! Mooie reis hebben jullie! We leven met jullie mee. Liefs! -
14 Juli 2015 - 11:01
Bert En Martha Tolsma:
Beste mensen,
Indrukwekkend al die verhalen en wij lezen ze op een camping in Duitsland in de buurt van Hamburg. Jullie maken in korte tijd wel heel veel mee en dat zullen zeker waardevolle herinneringen worden. Fijn, Renske, dat je dit meemaakt. We wensen jullie nog een fijne tijd daar.
Een hartelijke groet van
Bert en Martha Tolsma
-
18 Juli 2015 - 13:32
Karin:
Hoi Allemaal...ik zie het voor me...heerlijk ontspannen en lol ot er ook bij in deze heftige weken vol ervaringen en emotie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
